Dnia 8.04.2019r. nasza szkoła wybrała się do miejscowości „Czerna” w ramach rekolekcji. Wizytę rozpoczęliśmy mszą świętą w klasztorze Karmelitów Bosych. Następnie wysłuchaliśmy historii budowli oraz zwiedziliśmy kaplicę Świętego Rafa Kalinowskiego. Kaplicę zbudowano w latach 1981-1983. Obraz w ołtarzu głównym namalował Jerzy Kumala. Pod ołtarzem znajduje się sarkofag z relikwiami św. Rafała Kalinowskiego. Na nim widnieją sceny z życia Świętego rzeźbione przez Bronisława Chromego. Kaplica została poświęcona przez kard. Anastasio Ballestrero OCD, 23 czerwca 1983r. Z boku kaplicy umieszczono trzy duże obrazy Jerzego Kumali przedstawiające charakterystyczne momenty z życia św. Rafała: udział w powstaniu styczniowym, w drodze na Syberię i w roli kierownika dusz.Zwiedziliśmy również pobliski cmentarz, na którym znajduje się nagrobek gen. Aleksandra Błędowskiego pochowanego w 1831. Nagrobek wykonał Ferdynand Kuhn. Przeszliśmy także Drogę Krzyżową, znajdującą się na stoku wzgórza, na którym znajduje się klasztor. Wzniesiono ją w latach 1986–1990. Znajdują się na niej stacje z rzeźbami Alfreda Kotowskiego oraz kilka kaplic.Geneza powstania Aby umożliwić swoim członkom prowadzenie życia ściśle kontemplacyjnego i kontynuować pustelniczą tradycję zakonu, prężnie rozwijający się na ziemiach polskich (od 1605 r.) karmelici bosi postanowili założyć klasztor pustelniczy. Ufundowała go hrabina Agnieszka Firlejowa z Tęczyńskich, wojewodzina krakowska. Zakon karmelitański w swoich początkach w Palestynie (XII-XIII w.) miał charakter pustelniczy. Po osiedleniu się w Europie karmelici zmienili styl życia z eremickiego na cenobicki; zakon zaliczony został do zakonów żebrzących. Zawsze jednak umożliwiał swym członkom prowadzenie życia pustelniczego według pierwotnego ideału. Istnienie eremu w każdej prowincji było i jest zalecane przez konstytucje zakonu. W 1620 r. definitorium generalne w Rzymie upoważniło o. Jana Marię od św. Józefa (Joannes Centurioni), prowincjała karmelitów bosych w Polsce, do założenia pustelniczego klasztoru dla prowincji Ducha Św. Pięć lat czekano na fundatora i poszukiwano odpowiedniego miejsca. W 1625 r. zachęcona przez jednego zakonników fundacji eremu podjęła się Agnieszka z Tęczyńskich Firlejowa, wojewodzina krakowska. W tym celu poleciła szukać odpowiedniego miejsca pod budowę eremu. Karmelici znaleźli je w lesie siedleckim nad doliną Dubia, w dobrach Melchiora Gierstmana. Nieruchomość tę, oraz wsie Paczółtowice, Siedlec i Żbik i część Dubia z młynem nabyła dla nich Firlejowa. Wykonano już pierwsze prace budowlane, jednak musiano je przerwać, gdyż w okolicy nie było wody. Wówczas fundatorka zaprowadziła zakonników do otoczonej górami i lasami doliny, oddzielającej wieś Paczółtowice od Czernej. Ojcowie urzeczeni pięknym położeniem zawołali z radością: "Bóg sam wybrał to miejsce". Wybór tego miejsca przyjęto z entuzjazmem. Za najodpowiedniejszy pod kościół wybrano zachodni stok góry czernieńskiej. Teren ten niemal idealnie jest podobny do miejsca na Górze Karmel, gdzie pierwotnie znajdował się klasztor pierwszych pustelników w miejscu nazwanym Wadi es-Siah.
